Categorie: 10’s

Een korte rit vandaag. Maar wel een stevige heuvel. De achterband heeft het gehouden, maar er moet thuis wel een nieuwe op.

Bij het hotelletje aan de rand van het oude centrum kon ik gelukkig mijn fiets kwijt. De hele middag door de stad gezworven en ‘s avonds heerlijk gegeten bij Trattoria Enzo e Piero in de buurt. Tagliata di manzo alla Massimo. Repen sirloin steak, medium-rare, op saladeblaadjes, met roasted potatoes. Een locale specialiteit. Weggespoeld met de rode huiswijn (gebotteld in hun eigen halve-liter fles).
Ik mag die Florentijnse keuken wel.

San Piero a Sieve – Florence
Started: 4 okt. 2016 10:12:30
Distance: 34,20 km
Ascent: 660
Descent: 848

Nog een stukje Apennijnen

Florence in zicht, met links de Duomo

Om zelf de Vetta de Croci op te fietsen:

In alles een bijzondere dag. De meeste kilometers gefietst (meer dan 86 kilometer), de meeste meters geklommen (bijna 1900 meter), de langste tijd onderweg (meer dan 7 uur).

Van alle meters (omhoog) en kilometers (op de weg) die ik geklommen ben, is een flink deel steil, voor mij steil, en dat is meer dan 8% stijging (8 meter omhoog per 100 meter weg). Dan moet ik op het kleinste verzet rijden. Soms is het extra steil, meer dan 12%, dan rijd ik ook op het kleinste verzet, maar moet ik zo nu en dan stoppen, om weer op adem te komen. Mijn benen willen wel, maar, zoals wel vaker, raken de longen overbelast. Twintig seconden rust en het gaat weer.

Bij de eerste afdaling, net over de top, merk ik een onbalans in het achterwiel. Na controle blijkt dat de achterband niet goed meer is. De reflectieband laat los en er zijn allerlei scheuren in de band zelf. Hier en daar bulkt de band wat uit. Het rare is dat het alleen aan de rechterkant is. Rijd ik met een te slappe band? Is de band ergens in de verknelling geweest, in de parkeergarage van Bologna, of eerder al, in het vliegtuig? Omdat de fiets zwiebert boven de 25 kilometer per uur, besluit ik rustig af te dalen. En ik wil ook zo ver mogelijk komen vandaag, voor alle zekerheid.

Ik heb een goede aankomst in San Piero. Als ik het echt kleine stadje binnenrijd zie ik meteen een paar tafeltjes met stoelen onder een zonnescherm. Bingo, denk ik. Niks smaakt zo lekker als een koud drankje na een zware tocht.

Bologna – San Piero a Sieve
Started: 3 okt. 2016 09:00:36
Distance: 86,23 km
Ascent: 1880
Descent: 1765

Passo de Raticosa, het hoogste punt van deze dag

De weg, het is gelukkig een rustige route

Stuwmeer in de Apennijnen

Een rustdag in Bologna. Tijd om de stad te bekijken en wat foto’s te maken.
Bologna is een prachtige Italiaanse stad. Bekend van de oudste universiteit van de wereld. Maar je kan er ook lekker eten en drinken.

Theater Arena del Sole, met ruiter

straat

straat met collonade, er zijn heel veel collonades in Bologna

Due Torri. Twee torens, allebei scheef. Torre Asinelli (97.5 m) en Torre Garisenda (48 m, hangt 3.2 m over)

Due Torri

Overal wordt er gegeten

Een tussendag. De zevende aansluitende fietsdag sinds ik in München begonnen ben. Ik ben moe, zeker na die extra grappa en de gratis cognac uit De Gouden Kat.
Mijn plan voor vandaag is simpel. Ik wil naar Bologna. En daar een dag rust om die stad te bekijken.
Maar eerst nog een stukje fietsen. Langs het meer is leuk. Daarna een bergje over.

Toscolano Maderno – Torri del Benaco met de pont (9:05)

Torri del Benaco – Verona
Started: 1 okt. 2016 09:29:08
Distance: 38,83 km
Ascent: 388
Descent: 381

Verona – Bologna met de trein (van 12:36)

Terugkijkend, zie die cypressen

Een fietsetappe bestaat voor mij uit (minstens) 5 onderdelen.
Natuurlijk de voorbereiding (1), hoe laat gaan je weg, zit de kaart in je mobiel, is alle electronica opgeladen. Water in de flessen. Genoeg te eten voor onderweg.
Dan is er het vertrek (2). Alles op de fiets pakken, een laatste controle. Ben ik echt niks vergeten?
Onderweg (3) moet er getrapt worden, genoten en nog veel meer afgezien. Op tijd eten en drinken. Niet vergeten foto’s te maken.
Aankomen (4) is het belangrijkst, wat er ook gebeurd is onderweg. Je kan slecht aankomen, je komt in een onbestaanbaar gat terecht. Je kan goed aankomen, je ziet bij het binnenkomen de parasols van de terassen al staan. En je kan thuiskomen. Niet thuis thuis, maar thuis onderweg.
En tenslotte is er de nabewerking (5). Hier kan je van zwart toch nog wit maken. Met wat opgepoetste foto’s en wat jolige verhalen lijkt het alsof het een geweldige dag is. Met een beetje geluk geloof je het zelf.

De dag begint bij het station van Bozen. De avond ervoor heb ik al gekeken, om 9:06 vertrekt de trein naar Rovereto. Het boekje wat ik gebruik laat me saai verder langs de rivier rijden, en daarna, nog saaier de Po-vlakte op. Saai heb ik niks mee. Ik wil langs het Gardameer.

Kaartje (€ 6,90) en fietskaartje (€ 3,50) gekocht, en de fiets in de speciale fietscoupé getild.
Van Rovereto fiets je zo naar het Gardameer, slecht een klein colletje over en je bent er. Na de col fout gereden, waardoor ik aan de westkant van het meer terechtkom. Dat klinkt misschien raar, maar het meer ligt beduidend lager en op een rotonde pak ik een afslag te vroeg. Je gaat dan hard naar de verkeerde kant, en terug is geen aantrekkelijke optie.

Bij Riva di Garda rijdt ik de weg op en sta plots voor een tunnel. Er lijkt een pad overheen te lopen, maar bij nader onderzoek is dat toch niks. Ik zie een wielrenner, op dunne bandjes, de tunnel in fietsen. Ik er achteraan. Deze tunnel is de eerste uit een verschrikkelijk lange reeks. Ruw geschat bestaat 75% van de weg langs de westkant van het meer uit tunnels. Lange tunnels en nog veel langere tunnels. Het is niet overdreven druk, maar plezierig is anders. Afzien wordt het pas echt als een van die tunnels omhoog loopt. Volgens mijn GPS stijg ik in 1200 meter 60 meter. 5%. Ik denk dat het iets langer is, maar het maakt niet uit. Een slecht verlichte tunnel, vol met uitlaatgassen terwijl de auto’s langs je razen. Afzien.

Na de afdaling wordt het tijd een hotel te zoeken. Ik kijk op de app van Booking. Ik rijdt het ene plaatsje na het andere door. Dan is er volgens Booking een goed en goedkoop hotel, ik stop en zie het hotel liggen, ik hoef alleen maar 50 meter te klimmen. Ik stap op mijn fiets en rijdt door, klimmen heb ik nu echt geen zin in. Meteen heb ik spijt, maar de weg loopt naar beneden. Ik baal als ik de bocht om ga. Maar dan ligt er een prachtige baai voor me, met een boulevard en terrasjes in de zon. Op het meer zacht wiegende zeilboten. Ik knijp in mijn remmen. Ik ben thuis. Ik blijk ook nog precies voor een redelijk goed hotel te staan. Tien minuten later zit ik met een grote bier (en toevallig ook nog gratis pinda’s) op het terras. Alle afzien is vergeten.

Het beste restaurant van het plaatsje (volgens Tripadvisor is het nummer 5) heet Osteria Gatto D’Oro. Het restaurant staat vol met prullaria, de meesten hebben iets van doen met katten. Wordt gerund door drie vrouwen. De vrouw die bediende had duidelijk lol in haar werk. En het eten was heerlijk.

Bozen – Rovereto met de trein (van 9:06)

Rovereto – Toscolano Maderno
Started: 30 sep. 2016 10:19:02
Distance: 66,33 km
Ascent: 631
Descent: 798
De GPS heeft ongeveer 5 kilometer ‘gemist’ door alle tunnels.

Limone, aan het nevelige Gardameer

De baai van Toscolano Maderno

L’Osteria Gatto D’Oro

Het is vandaag een relatief lange rit geworden. Voor de vakantie had ik als doel zo tussen de 60 en 70 kilometer per dag te fietsen. Vandaag wordt het meer. In het eerste deel zijn er nog flink wat steile hellingen en golft het pad op en naar. Het tweede deel bestaat voornamelijk uit een fietspad langs de rivier. De routebeschrijving voor de komende dagen: meer van hetzelfde. Dus ben ik bezig een list te verzinnen. Morgen meer.

In Italië ligt in de frontlinie van de vluchtelingencrisis en dan denk je ook aan Afrikanen die naar het noorden trekken, om de Brenner over te gaan. Ik heb er twee gezien, op het fietspad, naar het noorden lopend. Maar het kunnen net zo goed twee mannen zijn die slechts een wandeling maken.
Wat geen wandelaars zijn, zijn die twee zwarte benen die uit een Caritas kledingcontainer omhoog steken. Zijn vrienden nemen de kledingstukken aan om te passen. Komt de hulp op de juiste plaats terecht of zijn het dieven? Hangt van je politieke bril af, denk ik. Ik kan er wel om lachen.

Voor de lijst der vergeten zaken: lippenbalsem (zat niet in mijn stuurtas, pas in de tweede zijtas, halverwege, vond ik ‘t); ik was mijn action camera kwijt, ik was vergeten dat-ie nog gewoon op de fiets zat.

Sterzing – Bozen (Bolzano)
Started: 29 sep. 2016 10:10:14
Distance: 81,11 km
Ascent: 595
Descent: 1276

Een lange ruk en ook nog 595 hoogtemeters.

Even mijn trouwe ros in het zonnetje

Hoog

De trein gaat verder

Bozen bij nacht